چیزی نمیگویم...
با بهت به خود مینگرم...
و میترسم از این که من نیز سخنی بر این همه....ندارم.
به قول دوستی که خیلی بیشتر از یک دوست برایم بوده و برایش بیشتر از یک دوست احترام قایلم....
بس است دیگر...گاهی هم باید خفه شد.
سکوت