قطعه ای شب
تکه ای ماه
داستان دردناک زندگانی
شاعر تنهای من بود
خسته از تو
خسته از او
خسته از ما
در پی بی ما شدن بود
لرزش پلکش غمین
پرش فکرش از این
دنیای نافرجام بی رنگ بود.
زمستان ۱۳۸۵