تا اطلاع ثانوی

چیزی نمیگویم...

با بهت به خود مینگرم...

و میترسم از این که من نیز سخنی بر این همه....ندارم.

 

 

 

به قول دوستی که خیلی بیشتر از یک دوست برایم بوده و برایش بیشتر از یک دوست احترام قایلم....

بس است دیگر...گاهی هم باید خفه شد.

 

سکوت