این شعر ترجمه ای از یکی از ترانه های گروه کالکسیکو از گروه های کانتری راک است که من خیلی دوستش دارم.
قلب شهر را رها کن..
قلب دنیا را بچسب...
نور این شهر را رها کن...دست ان دخترک را ببین...
انجا که نشانت میدهد...
نور انجا را بچسب.
نورهای قلابی را رها کن...
از مقابل چشمها بگذر
سوار ان قطار شو...
درون ماشین بنشین.
برو فقط برو و برو...
به دستان دختر کوچک نگاه کن که
به کدام سو نشانه رفته است...
و چگونه به دنیایش عشق میورزد...
همانجا برو...
روزها بخواب
شبها همراه دختر کوچک برو...
ان قدر این نشانه را دنبال کن تا به تاریک ترین نقطه جهان برسی...
جایی که همه برای هم نامریی اند.
. هیچ کس هیچ کس را نمیبیند.